Lieve allemaal,

Even een korte update van mijn leven hier..

Ten eerste wil ik zeggen dat ik in overleg met een priester een deel van het geld wat ik van jullie heb ontvangen, goed heb besteed. Ik heb een nieuw strijkijzer voor de jongens gekocht (ze moeten hun eigen kleren wassen en strijken), voetballen voor het spelen na schooltijd en voor de wedstrijden, National Geographic dvd's zodat ze in het weekend een documentaire kunnen kijken en twee spiegels voor op de dorms (grote slaapzalen waar ze met 50 a 60 jongens slapen). Ze waren erg blij met de nieuwe spullen en waarderen dit enorm aangezien er eigenlijk nooit nieuwe spullen worden gekocht. De meeste donaties zijn zakken rijst zodat er elke dag eten is. Namens Don Bosco Boy's Home nogmaals bedankt voor jullie bijdrage, het geld is hier enorm veel waard!

Als je kijkt naar de levenstandaard hier dan is er een groot verschil met Nederland. Met een baan als social worker (universitair geschoold) verdien je ongeveer 20.000 pesos per maand. 70 pesos is 1 euro, dus laten we zeggen 280 euro per maand en dan heb je een goede baan. Je kunt hier al avondeten voor 10 peso (15 eurocent) en als je een taxirit maakt van een half uur kost je dat 70 pesos (1 euro). En zo gelden deze prijzen voor het hele leven hier, maar als je kijkt naar de inkomsten en uitgaven dan staan deze in verhouding net als in Nederland. Alleen als Nederlander hier ben je erg 'rich'. Je hoort veel dat Filippijnse vrouwen hier studeren en daarna een baan zoeken in het buitenland om geld te verdienen voor hun familie. Ook zijn er hier bemiddelingsbureau's om te trouwen met buitenlandse mannen. Geregeld ontmoet ik Filippijnse vrouwen die een Amerikaanse of Duitse man hebben. Aankomende vrijdag ben ik bijvoorbeeld uitgenodigd door een Duitse man en zijn Filippijnse vrouw om te komen lunchen.

De mensen die naar Filippijnse maatstaven rijk zijn, hebben al snel 1 of 2 helpers thuis. De helpers rijden hun rond, koken, zorgen voor de kinderen etc.. Dat is in Nederland toch wel anders..

Behalve de levenstandaard is het weer hier ook totaal anders. Van mijn zus hoorde ik al dat jullie de eerste nachtvorst verwachten. Hier is het elke dag warm en klam! Ze zeggen wel, we kennen 6 klimaten hier: hot, hotter, hottest en wet, wetter, wettest! Elke dag rond de 30 graden en erg vochtig. De afgelopen dagen heeft het veel geregend en geonweerd. En regen is hier anders dan in Nederland. In Nederland kan het miezeren en regenen, maar als het hier regent, zijn het altijd hoosbuien. De wolken lopen compleet leeg en de meeste huizen die geen fundering hebben, staan blank. Gelukkig merken wij op Cebu weinig van de verschrikkelijke typhoons die Luzon teisteren. Alleen dat het altijd het nieuws van de dag is. Er zijn veel doden gevallen en er zijn veel mensen die alles hebben verloren. Ook al zit ik op de Filippijnen, de beelden zijn voor mij heel aangrijpend en onwerkelijk. Indrukwekkend is om te zien dat veel mensen hier die zelf weinig hebben,spullen en geld inzamelen om de mensen op Luzon te helpen. Berber zit in het getroffen gebied en zal daar directe hulp verlenen aan de getroffen gezinnen door het geven van goederen en geld. Mocht je een bedrag willen storten waarvoor direct hulp wordt gegeven door Berber, dan verwijs ik graag naar haar weblog berberopdefilippijnen.web-log.nl. Als je een bedrag wilt storten dan is haar rekeningnummer te vinden in haar laatste verhaal en kun je een reactie plaatsen met het bedrag. Namens Berber en mij alvast bedankt!

Verder over het leven hier.. De weken vliegen voorbij.. Afgelopen week kende weer veel bijzondere momenten. Ik ben dinsdag samen met de jongens naar de 'elementary school', de basisschool, gegaan. Zij zijn enorm trots als ik met hun meeloop en willen me van allerlei woorden in Cebuano (het dialect wat hier gesproken wordt) leren. Ik moet zeggen de wandeling naar de school is een hele belevenis, je wordt overal aangekeken, gegroet, je moet uitwijken voor trycycads en de jongens willen ook je aandacht. Eenmaal aangekomen op school, heb ik in een rondleiding gekregen door alle lokalen. De lokalen zijn erg primitief, maar de basis is aanwezig. Elke morgen moeten alle kinderen eerst een half uur schoonmaken, daarna wordt de nationale vlag gehezen en wordt het volkslied gezongen. Dan zie je echt hoe trots de Filippijnen zijn op hun land en onafhankelijkheid. Na de vlagceremonie is er een warming-up (rekken en strekken, echt heel grappig om te zien. Daarna beginnen de lessen. Ik had gevraagd om een les te observeren bijgrade 6 (groep 8), dat was prima. In plaats van observeren werd ik gevraagd om mezelf te introduceren en voor ik het wist kwamen de kinderen met honderden vragen. Resultaat,anderhalf uur later stond ik nog voor de klas vragen te beantwoorden als: 'wat is je favoriete sport, ben je getrouwd, kun je een liedje zingen, wat eet je in Nederland?' Inmiddels was de lerares al vertrokken en toen ze teriugkwam was ze enorm dankbaar voor het geven van de Engelse les.

Verder heb ik afgelopen week voor het eerst de goodnighttalk gegeven.. Na het bidden van de rozenkrans wordt er elke avond door 1 van de Salesianen een verhaal verteld met een moraal, zeg maar een verhaal met een mooie gedachte zodat de jongens goed kunnen slapen. Ik heb verteld over de verschillen tussen Nederland en de Filippijnen.. daarna heb ik bendarukt dat er ook overeenkomsten zijn, ook in Nederland gaan er veel jongens en meisjes naar school en dromen van een mooie toekomst. Moraal is: je moet goed studeren en niet spijbelen om je studie goed af te ronden en kans te maken op een mooie baan. De jongens hier hebben nogal een handje van het skippen van lessen of slapen in de klas, aangezien ze deze structuur op de straat niet gewend zijn..

Ik kan jullie nog veel meer vertellen, maar dat zal ik de volgende keer doen. Kleine opvallende gebeurtenis kan ik jullie niet onthouden. Afgelopen zondag kwam de dental mission op bezoek om de gebitten van de jongens te checken. Voor de meesten was dit voor de eerste keer in hun leven. We dachten dat alleen de gebitten zouden worden gecheckt en er misschien gaatjes worden gevuld, maar de werkelijkheid was anders.. De tanden van de jongens die niet goed meer waren. werden gewoon getrokken. Er is geen geld om tandbesparende acties uit te voeren, tanden die niet goed meer zijn, worden getrokken. Resultaat: elke jongen had na die ochtend 3 t/m 5 tanden minder. Ik heb geassisteerd bij het trekken van een tand van een jongen van 11 die een hele nare infectie had.. Hij was helemaal in tranen en moest eigenlijk 3 dagen rusten om bij te komen.. Opvallende is, tijdens de gesponsorde lunch waren de jongens alweer aan het lachen en volop aan het eten..

Al met al maak ik veel bijzondere dingen mee en ben ik heel blij en dankbaar dat ik hier ben. iedereen is heel aardig en neemt me overal mee naartoe..

Natuurlijk ben ik ook heel benieuwd hoe het in Nederland is!

Liefs Nienke