Een tijdje geleden dat ik een update heb geplaatst. Internet blijft een probleem (sinds twee weken hebben we internet op het project, maar ik ben nu net twee weken met mijn ouders aan het reizen) en ook de dagen vliegen voorbij. Iedereeen bedankt voor de leuke mailtjes/smsjes!

Op dit moment zijn mijn ouders in de Filippijnen om te zien waar ik leef en de Filippijnen te ontdekken, afgelopen december zijn Elianne en Arnout langsgeweest. Daarover in het volgende verhaal meer. Eerst zal ik een inkijkje geven in de afgelopen maanden op Boys' Home en mijn leven in de Filippijnen... :)

Voor degenen die het nog niet wisten, in plaats van 25 febrauri blijf ik tot 31 maart op Boys' Home. Berber en ik hebben het beide nog zo naar ons zin dat we besloten hebben een maandje langer te blijven en onze reis te verlengen tot september.

Op bezoek bij de nieuwe trainees

Het project waar ik zit, kent, behalve een Boys' Home, ook een Training Center. Dit Training Center biedt elk half jaar een technische opleiding aan arme jongeren uit de buurt en jongens van Boys' Home die de High School hebben afgerond. Deze opleiding duurt een jaar en is gericht op lassen, hout bewerken en machines bedienen. Na deze opleiding zijn de jongens, en soms ook meisjes, verzekerd van een baan in een fabriek in de buurt. Afgelopen november begon er een nieuwe groep studenten. Voordat deze worden toegelaten wordt er altijd een home visit gedaan. Coney, een van de instructeurs, en ik zijn samen alle huizen van de nieuwe trainees afgegaan. Wat een belevenis was dat.. de bergen in, mensen in bamboe hutjes zonder water en elektriciteit, gezinnen die leven, eten en slapen op 8 m2, overal honden (hoe armer de mensen zijn, hoe meer honden ze hebben). Best heftig om te zien zien onder welke omstandigheden mensen leven. Hoe arm ook, de mensen die ik ontmoet heb, blijven lachen en ontvangen je altijd even gastvrij (het enige eten wat ze hebben, bieden ze je nog aan). Tijdens de visits hebben we een interview afgenomen met de ouders en de trainee om meer zicht te krijgen op de achtergrond van de trainee en de familie.. De training die Don Bosco aanbiedt, kost een schijntje en een van de criteria is dat de trainees niet rijk mogen zijn anders houden ze plekken voor armere jongeren bezet..

Voor het eerst lesgeven en dan in het Engels

Na de Home Visit begon het dan, vier dagen in de week Engels lesgeven. Vantevoren dacht ik, pff voor het eerst in mijn leven lesgeven aan 40 studenten en ook nog in het Engels. Het viel me alles mee. De trainees luisteren erg goed en zijn heel leergierig. Het niveau van hun Engels is laag, dat vebaaste mij wel aangezien al het onderwijs (basisschool en middelbare school) hier in het Engels is. Voor mij was dit ook wel een meevaller, nu kan ik hun Engels leren in plaats van zijn mij ;) Ik leer veel van voor de klas staan, lessen voorbereiden en vind het contact met de trainees erg leuk. Elke les begint met bidden, een energizer (om iedereen wakker te maken), uitleg over een onderwep en oefeningen. De lessen richten zich vooral op basisgrammatica, schrijven, praten en voorbereiding op een solliciteren. Een van de doelen is dat de trainees aan het eind van de opleiding een goede sollicitatiebrief en CV kunnen schrijven en in het Engels een sollicitatiegesprek kunnen voeren. Op dit moment geef ik nog twee uur per week les en geef ik elke week een extra les, het niveau gaat vooruit, ik ben benieuwd wat het niveau is als ik wegga..

Op zoek naar de videoke king

Voor mij het toppunt van 2009! Elke maand hebben we een 'monthly birthday celebration' waar we in een keer alle verjaardagen van de jongens die die maand zijn jarig geweest vieren met een speciale activiteit. Deze keer (celebration voor twee maanden: oktober en november) heb ik een videoke-avond (karaoke met een groot scherm) georganiseerd. Het vinden van een karaokemachine in de Filippijnen is een peanut aangezien karaoke razend populair is. Je kunt nog geen dorpje ingaan of er is wel karaoke.. Elk schooljaar (van grade 1 t/m 6 basisschool en year 1 t/m 4 middelbare school) had een afgevaardigde die streed voor de titel van videoke king. Ik kwam 's avonds op als een queen en zei dat ik de dochter van de Nederlandse koningin was en op zoek was naar mijn toekomstige koning.. Alle kinderen hadden grote ogen en de kleintjes geloofden het nog ook.. Daarna kon de show beginnen.. De deelnemers probeerden indruk op me te maken met knipogen, bloemen, dansen.. heel schattig allemaal.. Alle anderen waren aan het aanmoedigen, dansen en gek doen. Uiteindelijk heeft een jury de beste deelnemer gekozen en zijn we gekroond tot koninklijk paar. Een avond om nooit te vergeten!

Voetballen, voetballen, voetballen

Terwijl basketbal en boksen de nationale sporten van de Filippijnen zijn, staat bij Boys' Home voetbal op nummer 1. Elke dag na school hebben de jongens verplicht voetbal. Boys' Home heeft twee teams, een basisschool- en een middelbare schoolteam. Eind november was er een groot toernooi en dan hebben de spelers van de teams gewoon een aantal weken geen school omdat ze moeten trainen en het toernooi een week duurt. Voor mij is dat best apart, ik zou altijd school op 1 zetten, maar hier liggen de prioriteiten soms anders. De jongens worden erg gemotiveerd om goed te worden in voetballen omdat ze hiermee later ook een beurs voor de universiteit kunnen krijgen.. Gelukkig was al het trainen niet voor niks, beide teams hebben het toernooi gewonnen.

Caroling

Ik had nog nooit echt van caroling gehoord totdat ik in de Filippijnen kwam. Voor onze jongens is dit de happening van het jaar, vanaf 1 t/m 24 december gaan we met een geselecteerde groep (50 van de 89 jongens) huizen van sponsoren/andere Don Bosco huizen/huizen van mensen die er om vragen, langs om liedjes te zingen, te dansen, muziek te maken en iedereen een pretigge kerst te wensen. Waarom zouden we dat doen, vroeg ik me af? Als je het de jongens vraagt, om het belangrijkste in leven: eten! Elke avond gaan we met een bus langs gemiddeld 6 huizen en bij elk huis krijgen de jongens eten. En dit is niet een snoepje of een koekje maar meestal een hele maaltijd. Onze jongens hebben altijd honger en houden erg van eten, dus ze kunnen met gemak 6 maaltijden op. Soms nemen ze ook eten of drinken mee voor hun vriendjes of de volgende dag op school. Dit levert grappige taferelen op, cola in plastic zakjes bijvoorbeeld. Naast eten geeft elk huis ook een cheque of contact geld voor Boys' Home. Ik had gezegd dat ik ook wel iets wilde doen tijdens caroling en nog geen seconde later was besloten dat ik bijna elke avond een romantisch kerstliedje in het Filippijns met een van de jongens a capella moest zingen.. Dat was een uitgdaing, maar erg leuk!

Voor de eerste keer in je leven zwemmen

Elk jaar wordt er een uitje voor de jongens georganiseerd en dit jaar heb ik die taak op me genomen. Meestal is het uitje erg simpel en goedkoop, maar aangezien ik geld had ingezameld in Nederland (nogmaals bedankt iedereen) heb ik besloten de jongens een dagje mee uit te nemen naar een zwembad. Via een van de priesters konden we een zwembad voor onszelf krijgen. Voor de meeste jongens was dit de eerste keer van hun leven om in een zwembad te zijn en de meesten kunnen niet eens zwemmen (best raar aangezien de Filippijnen een archipel is van meer dan 7000 eilanden). De jongens waren door het dolle heen en zijn geen moment uit het zwembad geweest. Springen, watergevechten, duiken en dat de hele dag lang.. De meeste tijd had ik rond de 6 jongens aan mijn rug en armen hangen omdat ze niet kunnen zwemmen maar wel het diepe in willen. We hadden zelf een geroosterd varken meegenomen en dat is een echt traktatie voor de jongens. Al met al een geweldige dag.

Iedereen succes met alles (en vooral met de sneeuw)!

Groetjes uit een altijd zonnig en warm Filippijnen